سلام ..
می دونید امروز فکر کردم که شاید توی مدرسه خیلی خودم رو بیش از حد دیوونه جلوه دادم به نظرم یکم باید کوتاه بیام اما می دونید اخه خیلی حس باحالیه اینکه زیاد با حرفاشون اذیتت نکن چون فکر می کنن دیوونه ای ... من دوست دارم بی اختیار و بی دلیل به همکلاسی هام که شاید خیلی هم نزدیک نباشیم بگم دوست دارم یا اینکه بغلشون کنم حالشون رو بپرسم و طوری باشم که خودشونم الان می دونن که می تونن اگه حرفی دارن بهم بزنن و بهم اطمینان کنن این خوبه اما شاید باید یه جاهایی شعورشون رو به کار بگیرن و بفهمم ستاره جدی چه پدیده ایست...؟ کیست ؟ چیست ؟ کی به وقوع می پیوندد؟و چه گونه باید با ان رفتار کرد ..؟
خوب من هم دوست دارم یه جاهایی به عنوان رهبر و مدیر شناخته بشم .. من ادم خلاقیم و در حوزه مدریت های کوچک ایداهای خوب وخلاقانه ای دارم اما شاید باید یاد بگیرم تا وقتی کار جدیه با جدیت بهشون بفهمونم جدیم که البته می فهمونم و نشون میدما اما نمی دونم چرا بازم اینقدر بی جنبه و سطحی هستن ..
ادما تو موقعیت های مختلف مسئولیت های مختلفی دارن که باید بر طبق اونا یکسری رفتار ها رو در خودشون پر ورش بدن تا از عهده مسئولیتشون به خوبی بر بیان چیزی که من بهش معتقدم اینکه که ادما باید مسئولیت های خودشون و و بقیه و بشناسن و موقعیت اطراف خودشون و دیگران رو حداقل سعی در فهمیدنش بکنن و تک بعدی نباشن و سعی در کمک کردن به هم دیگه در زمینه تقبل و اجرای مسئولیت هاشون بکنن...
دنیایی نیست .. تا می تونیم بهم کمک کنیم ... باهم مهربون تر باشیم ... به هم دیگه بیشتر بگیم دوست دارم....
