بزار از نو برات بگم...
ستاره یک موجود از جنس حیوانات است که به قول ارسطو نطق میکند ! بله وقتی به عقب برگردیم حرف ارسطو درست از آب در می آید ، ما انسان ها حیواناتی ناطق و عاقل هستیم ، البته بعضی ها عاقل ترند و بعضی ها ناطق تر ! و در این دنیایی که ما گاهی با طوطی های سخنگو یکسان شمرده میشویم به قول جرج ارول همه باهم برابریم اما بعضی ها برابرترند ! خلاصه که ما آدم ها فکر میکنیم دو هیچ از بقیه مخلوقات جلوتریم ! حتی از دوپایانی از نوع خودمان !
از همه تعاریفی که گوشت و پوست ما انسان ها را تعریف میکنند بگذریم من یکی با نام ستاره ، جسارتا به یکی از زیباترین آفرینده های جهان هستی مثال زده شده ام پس دوست دارم تا با شان ستارگان نیز یکی شوم ! در یک کلام بگویم دوست دارم ناطق تر باشم و این وبلاگ به همین منظور صمیمی ترین رفیق من شده !
اینجا من خودم را مینویسم ، یک دختر با موی مشکی (اغلب کوتاه ) ، چشمانی به رنگ قهوه ای ( خیلی ) سوخته ، کم و بیش دست به قلم و دوست دار نوازش های شعر و رمان ...
دختری که همیشه دوست داشته تا دنیا را به جای بهتری تبدیل کند و این کار را از دوست داشتن خودش شروع کرده است بعد سراغ یادگرفتن زبان انگلیسی رفته تا بفهمد دنیای آن بیرون ، چند به چند است و در آخر در دام نوشتن گرفتار شده !
دختری که دلش هزار جاست ! کنار کتاب های نخوانده داخل قفسه اش ، کنار ترانه های انگلیسی و واژگان غریبشان ، کنار آن دفترچه سفید و خودنویس نو ، یا اینکه دلش در تعقیب فردای نیامده و رویاگونه است و گاهی اوقات هم از گردش های مجازی چشمانش میتوان فهمید که حواسش پرت زرق و برق شهرت و مقام آدم های کله گنده است !
در اصطلاح عامیانه به این دختر میگویند دانش آموزی خرخوان اما به خودش باشد میگوید من عاشق انسانی ام پس با تمام وجود سعی میکنم از انتخابم با وجود نقاط تاریکِ همه جایی لذت ببرم ( چون چاره دیگه ای ندارم !)
اگر بخواهم آینده ام را در یک جمله برای شما پیش گویی کنم خواهم گفت : نوشتن ، مطالعه ، زبان انگلیسی ، ورزش و تولید محتوا جز جدا ناپذیرزندگی من و از بزرگ ترین برنامه هایی هستند که دنبالشان خواهم کرد.
تا به حال کار نکردم پس رزومه کاری در این بخش نوشته نخواهد شد...
هیچوقت در یک مسابقه درست و حسابی رتبه ای نیاورده ام پس اینجا از این عنوان های قشنگ قشنگ خالی خواهد بود ...
در شهر گرمازده ی یزد زندگی میکنم و کوچه های قدیمی و بوی کاه گل های نم خورده اش را با تمام وجود دوست دارم ...
بهشت ایده هایم و مهد خنده های کودکانه ام ، اَردان ، روستای آبا اجدادیمان است که گرچه حالا دیگر رونق قدیم ها را ندارد و آب قناتش به نفس نفس افتاده است اما هنوز هم آلبوم خاطرات شیرین و جان گداز من است و عطر و هوایش را با هیچ جای دیگر از این دنیا عوض نخواهم کرد...
این وبلاگ محل رشد من و یک باند پرواز برای من و دیوانه نوشت هایم است پس از من مجنون به خاطر وراجی هایم درگذرید .
این معرفی نامه هنوز تموم نشده برای خوندن و شنیدن ادامه ی داستان من به بقیه وبلاگم سر بزنید....
ممنون :)
الانم وقتی باهمیم خیلی خوبه ولی حیف که خیلی کم شده دیدنیا :) اتفاقا چند شب پیش بابام گفتن بیایم که نشد -_- اشالا جور میشه میایم :)