اوضاع باید فرق بکنه...
پنجشنبه, ۱۱ بهمن ۱۳۹۷، ۰۳:۲۵ ب.ظ
سلام...
- چه خبرا ؟ خوبید ؟!
+ چی داری بلغور میکنی ستاره !؟!؟! " چه خبرا! خوبید! " احمق شدی مثلا میخوای یه پست بنویسی ! بزرگ شو یکم ، لحنت رو عوض کن !
- به به ( به قول دایی غلامرضام، دایی سوم از اول !) جناب ستاره !خُب شما بفرمایید چه مدلی شروع کنیم ؟
+ من نمیدونم چه مدلی شروع کنی اما تجربه ثابت کرده که وقتی خودمونی پست و شروع میکنی و از احوال رفیقای مجازیت می پرسی بعد شروع میکنی به نق و ناله کردن ! به جای احوال بنده خدا های مخاطب احوال خودت و یه ریز مثل رگبار میکوبونی توی صورتشون ! اصلا شخصا همین که این مدلی شروع میکنی به نوشتن یاد امتحان جغرافایی می افتم که معلوم نیست چه دسته گلی درش به آب دادی... انگار قراره تمام بد بختی های عمرت و اینجا سر سفره بگذاری !
- یعنی چی ؟! مگه اینجا رو راه ننداختم که همین نق و ناله ها رو توش پخش کنم ؟ اصلا هدفم فقط منتشر کردن بود تا به مرحله بعدی یعنی تولید محتوای حرفه ای برسم ! اصلا فعالیتم توی این وبلاگ و چرت و پرت هایی که می نویسم برای اینکه که ترسم از نشر بریزه و کمال گراییم افول کنه ، پس محتوا توی این مرحله زیاد مهم نیست ! نیاز نیست من و از مسیر درست به جاده خاکی هدایت کنی الان فقط موندن سر قرار مستمربودن مهمه!
+ الو عامو ! یکم نمیخوای چشمات رو باز کنی ؟! فکرنمیکنی یکم باید از فاز مرحله اول بیرون بیای ؟ من که فکر کنم تو خیلی هم زیادی زدی توی دهن کمال گرایی ! بسه دیگه یکم جدی تر شو ، حالا دیگه یکم راه و هدفت از وبلاگ نویسی مشخص تر شده پس حالا سعی کن یه مرحله جدید رو به روی خودت باز کنی ! بیا و دخترونگی کن و یکم کیفت مطالبت رو بالا تر ببر و درمورد نوع محتوا هم یه فرم خاص در نظر بگیر! که همه نوع محتوایی توی وبلاگت وجود داشته باشه !
-اهوممممممممم... من خیلی آدم غُدیم اما چون تو خود منی و این حرف ها حرف های خودمه باید این غرور لعنتی رو کنار بگذارم و بپذیرم که باید یه مرحله برم بالاتر ، حالا نه در اون حد! همین که یکم به نوشته هام سرو سامون بیشتری بدم و شاید حتی گاهی بازنویسی و تدوینش هم بکنم خیییییلی پیشرفت بزرگی محسوب میشه حالا تا ببینیم کی از این وضعیت کنکوری اسف بار بیرون میایم !
+ آفرین دختر گُل ! حالا سعی کن یه مدل جدیدی از شروع رو برای متن هات انتخاب کنی ! چه اون " سلام...خوبید ؟..چه خبرا ! " !!!!!!
- بزار ببینم ! یه چیزی یکهو ته دلم و خالی کرد ... نکنه با تغیر لحن و موضوع پستام صمیمیتی که سعی کردم تا حدودی توی وبلاگم ایجاد بکنم از دست بره ؟ اونوقت مخاطبام پَروبعدشم که هشتک خدافظ وبلاگ نویسی که مانند هوسی بودی ! ننننننه نننننه من این و نمیخوام من باید مستمر بمونم و مستمر دنبال بشم این خواسته من از این وبلاگه !
+ نه بابا از چی میترسی ؟! مگه شاهین نتونسته هم صمیمیت ایجاد کنه و هم وبلاگش رو مثل یه دفترچه خاطرات نکرده باشه و خیلی قشنگ و شیک و مجلسی هم محتوای درجه یکش رو تولید کنه ! پس تو هم میتونی ! البته نه به اون قدرت ولی شاید به همون اندازه امیدوار..
ترس برادر مرگه ! آهای دوباره نری طرف کمال گرایی ها ( مثل حشیش میمونه لعنتی !میمونی توی خماری ) به خدا اینبار وسیله استعمالت و میشکنم میندازم دور که مثل احمقا توی گِل بمونی !
- باشه باه بابا تند نرو ! فهمیدم ! تنها راهش اینه که زیاد بنویسم و هی بازنویسی و تدوین انجام بدم ! آره اینطوری هم میتونم از زوایای مختلف به یک موضوع نگا کنم و نوآوری داشته باشم و هم اینکه خوب بالاخره بعد از چند بار خوندن و درست کردن متن قطعا دستم میاد که کجاهاش نیاز داره تا یکم صمیمی تر به نظر بیاد و لحنش رو درست کنم ! در حقیقت به نظر من که لحن وبلاگ نویسی با سایر فن های نوشتن فرق داره و به تدریج باید سبک نوشتاری مخصوصش رو در طی نوشتن های متعدد پیدا کرد ! پس پیش به سوی تصمیمات و قدمایی تازه در این راستا ...
+ راستی ستاره یادت باشه که باید یه متن بلند بالا برای این که چه برنامه ای در رابطه با دوره رنسانس وبلاگت داری بنویسی و اهداف و اقدامات و خواسته هات و نتایجی که انتظار داری رو توی اون مشخص کنی تا بعدا ببینی که به چقدرش نرسیدی ! و اون مقداری که بهشون رسیدی چه چیزایی برای تو به ارمغان آورده اند !
+ باشه ...راستی ستاره ، ممنونم ...
- قابلی نداشت ستاره
پیش به سوی یه تصمیم جدیدِ سخت....
یاسمین فیروزمندی بندپی
